Dla wielu Europejczyków zielona herbata jest nadal swoistą nowością, chociaż to jeden z najstarszych napojów świata. Kupcy przywieźli ją na Stary Kontynent na początku XVII wieku naszej ery, podczas gdy chińskie czajniczki do herbaty zaparzają ją już od pięciu tysięcy lat! I nie cieszyła się w Europie długą popularnością, szybko została wyparta przez czarną herbatę, którą sprzedawali Anglicy. Dopiero od niedawna zaczyna zdobywać uznanie na europejskich stołach, głównie za sprawą mody na zdrowy styl życia.
Jak powstaje zielona herbata?
Szczególną cechą zielonej herbaty jest brak fermentacji w procesie produkcji. Powstrzymanie jej to trudna sztuka, ponieważ liście zaczynają fermentować zaraz po zerwaniu. Zapobiega temu mocne podgrzanie na parze przez niecałą minutę, które zabija zawarte w liściach herbacianych enzymy i chroni przed utratą witamin. Dlatego właśnie zielona herbata zawiera ich znacznie więcej niż herbaty poddawane procesowi fermentacji. Następnie liście się schładza, potem prasuje i wielokrotnie zwija. Sposób zwijania ma bezpośredni wpływ na czas parzenia i aromat herbaty (uwalnia zawarty w liściach sok). Kolejne etapy zwijania przerywane są suszeniem liści, które jednocześnie intensyfikuje i chroni aromat herbaty. Taki proces produkcji sprawia, że liście zachowują swój oliwkowozielony kolor. Jeśli zdecydujemy się na skosztowanie naparu z tych liści, nasz czajnik do herbaty zaserwuje napój bardziej gorzki w smaku niż czarna herbata o barwie jasnej ‒ cytrynowożółtej.
Rodzaje zielonych herbat
Zielona herbata jest uprawiana i produkowana głównie w Chinach, Japonii i na Tajwanie.
Najbardziej znane chińskie zielone herbaty:
- Chun Mee: jej liście są delikatnie wykrzywione, stąd nazwa „drogocenne brwi”; daje bladożółty intensywny napar o cierpkim śliwkowym posmaku, który świadczy o większej zawartości teiny. To pospolita herbata, która występuje w wielu odmianach jakościowych. Należy do grupy najtańszych na rynku i często bywa oferowana w wersji aromatyzowanej. Można ją parzyć wielokrotnie: czajniczek do herbaty zalewamy wodą o temperaturze 70°C i parzymy przez 3 – 4 minuty.
- Lung Ching, Dragon Well, czyli „smocze źródło”: nazwa pochodzi od ruchów, które wykonują liście podczas parzenia. Te niepozorne krótkie listki należą do jednej z najlepszych i najdroższych herbat o łagodnym, lekko słodkim aromacie i smaku pozbawionym charakterystycznej dla herbat zielonych goryczki. Zawiera dużo witaminy C i aminokwasów, a dzięki ogromnej ilości katechin ma działanie antynowotworowe. Aby rozkoszować się przejrzystym żółtym naparem o kwiatowym posmaku, należy parzyć ją 3 minuty w temperaturze 70 – 75°C.
- Gunpowder: wygląd liści przypomina (zgodnie z nazwą) proch strzelniczy, liście zwijane są ciasno w małe kuleczki (gorsze jakościowo gatunki zwijane są nieco luźniej). Ma mocny, cierpki, świeży smak, ale zawiera stosunkowo niewiele teiny, dlatego można pić ją wieczorem. Parzymy ją 4 minuty w temperaturze 70°C.
Dzięki unikalnemu suszeniu herbacianych liści bez fermentacji nasz czajnik do herbaty może stać się domową apteczką. Tradycyjna medycyna orientalna wskazuje zieloną herbatę, jako napar pomocny przy ponad pięćdziesięciu dolegliwościach. Podobno chroni przed zawałem serca, obniża cholesterol, reguluje trawienie i ma działanie antynowotworowe.
