Po latach smażenia w głębokim tłuszczu i pieczenia w piekarniku, gotowanie na parze wraca do łask. Znane już starożytnym cywilizacjom metody gotowania, swój początek biorą z gotowania w gorących źródłach, w podwieszonych materiałowych workach i na kamieniach. Poznajmy tę ciekawą historię gotowania, od czasów najdawniejszych, aż po dzisiejszy garnek na parze.
Parowanie w starożytnych Chinach
Swoją historię parowanie potraw wzięło około trzy tysiące lat temu, w prowincji Yunnan. Według danych historyków, mieszkańcy tamtych okolic przygotowywali potrawy w kamionkowych kociołkach, z użyciem pary. Niedługo później Chińczycy, za pomocą cienkich kawałków cyprysowego drewna, wytwarzali pierwsze parowary, które powoli zaczęły wypierać wersje kamionkowe. Do dzisiaj znane są, i powszechnie używane, bambusowe parowary, w których można przygotować popularne pierożki dim sum czy warzywa na chrupko.
W tym samym czasie parowarów wyplatanych z bambusa używano także na innych terenach Azji. Japończycy z ich pomocą gotowali większość swoich potraw, o czym mówią, dosyć krytycznie, chińskie kroniki, w których wysłannicy cesarza szeroko krytykują niedoprawione, uparowane na chrupko warzywa w “barbarzyńskim kraju”.
Pierwowzory garnka na parze
Z czasem gospodynie domowe zaczęły stosować sprytne rozwiązanie, które z czasem zostało zaadaptowane jako garnek na parze. Do zwykłego garnka o głębokim dnie nalewano wody, a nim podwieszano durszlak, do którego wrzucane było pożywienie, wszystko przykrywało się ściereczką i w ten sposób parowało się potrawy.
Innym, podobnym do garnka na gotowania na parze, wynalazkiem jest stosowana do dzisiaj w kuchni Maghrebu cuscusera, popularny garnek na parze do gotowania kuskusu. Składa się on z dużego, glinianego garnka do którego nalewa się wody, na nim ustawia się mniejszy garnek z perforowanym dnem wypełnionym kuskusem do uparowania. Często w dolnym naczyniu, jednocześnie, gotuje się warzywa i mięso, które podaje się z już ugotowaną kaszką. Do tego jeszcze przygotowuje się sos, na bazie oliwy, szafranu i imbiru, i mamy gotowy pyszny obiad. Obecnie gliniane cuscusery zostały wyparte przez nowoczesnem metalowe odpowiedniki.
Pierwsze powojenne parowary
Urządzenie to, nazywane szybkowarem, zostało wynalezione dopiero w XVII wieku we Francji, jednak na szeroką skalę upowszechnił się on dopiero z końcem drugiej wojny światowej. Obecnie jest ono jednak wypierane z rynku na rzecz elektrycznych parowarów, które można ustawić na automatyczne gotowanie, oraz piętrowych garnków na parze, pozwalających w szybki sposób przygotować duże ilości jedzenia.
Garnek do gotowania na parze jest także wygodny jeżeli nie mamy w kuchni dużo miejsca – po wyjęciu z niego sitka możemy go stosować jak standardowy garnek do gotowania. Przydaje się także do gotowania wszelkich produktów, które odcedzamy po ich przygotowaniu – o ile łatwiej nałożyć do garnka makaron, a później wyjąć z niego samo sitko z ugotowanym jedzeniem zamiast męczyć się z odcedzaniem i ryzykować oparzeniami.
